'n Geskiedenis van SPRINGTIME MAGASINE in COCHINCHINA - Deel 1

Hits: 240

     N'n klomp veteraannuusmanne in die 30's en 40's het verseker geglo dat mnr. DIỆP VĂN KỶ self die man was wat die eerste inisiatief geneem het om die eerste lentetydskrif te publiseer, na aanleiding van sy aanhang by die Pers-kring – naamlik die “Đông Pháp” thời báo (Frans Indochina tydskrif) van stadsraadslid NGUYỄN KIM ĐÍNH in 1927.

     Aalhoewel daardie tydskrif deur NGUYỄN KIM ĐÍNH besit was – Die redakteur daarvan was TRẦN HUY LIỆU – Die Đông Pháp Tyd (Figuur 1) was die unieke tydskrif wat die nasionalistiese beweging vasgegryp het – wat op daardie oomblik buitengewoon opgewonde geraak het – so dit het die aandag van die massas verseker wat dit verwelkom en gelees het. Om daardie rede, reg teen die einde van 1927, het die Springtime-tydskrif, met 'n beskeie aantal bladsye en 'n normale grootte, sy verskyning gemaak, gedruk in rooi en swart kleure, en was onmiddellik uitverkoop.

     Hhoe moes die inhoud so hartlik deur die lesers verwelkom word? Was dit as gevolg van die verskyning van groot name van politici soos PHAN CHÂU TRINH, PHAN BỘI CHÂU of BÙI QUANG CHIÊU? Die waarheid bewys heeltemal die teendeel - dit was as gevolg van die "eksentrieke" digter NGUYỄN KHẮC HIẾU met sy gedig “Geniet die lente" (Chơi Xuân). Lees die gedig "Chơi Xuân” geskryf in die eenvoudige styl van die 30's en 40's, sou ons eers kon glo, dat hy aan ons die plesier en inspirasie van 'n dronkaard vertel het deur sy glas wyn met een sluk leeg te maak, maar anders as wat ons glo, was hy eintlik maak, 'n voorlopige opsomming van alle verskillende maniere om Lente te geniet deur alle historiese tydperke, van China tot ons land. Dit alles met humanistiese, politieke en militêre sintuie ..., wat daarop gemik is om patriotisme aan te wakker.

     AIn daardie tydperk, hoewel reeds bevry van die bande van Chinese en Sjinees getranskribeerde Viëtnamese letterkunde, kon hierdie digter wat daarna gestreef het om 'n Franse lewenswyse te lei en om Frans te leer praat, steeds nie breek met sy "parallelle konstruksies” kom die verskyning van die Dan Chung (Wonderbaarlike klok) lenteuitgawe in 1929 – Dit is jammer dat die Dan Chung was van korte duur; dit het op 7 Januarie 1929 sy verskyning gemaak en op 25 Maart 1930 baie jonk gesterf.

   The Dan Chung Daily het 'n paar distichs gehad wat destyds deur sy lesers baie waardeer is:

  "Die oggendklok weerklink en dra aan ons landgenote die beste wense oor vir die drie gelukkige Tết-dae. Omdat ons te angstig en gevul is met liefde vir ons ou land, hoop ons dat ons baie goeie geleenthede sal hê in hierdie lentedae. "

    A soortgelyke geval was die een van TRẦN THIỆN QUÝ – wanneer in beheer van die Trung Lập (Onpartydig) daagliks was hy baie waardeer deur die lesers, maar toe hy by die Publieke mening, het hy bietjie vir bietjie daardie waardering verloor.

 

 

     Tdie lente-uitgawe – gepubliseer in daardie lente – alhoewel uitgebrei en opgehelder – moes steeds die lot van die nasie deel deur elke verskillende historiese tydperk. Die eerste een was die tydperk van ekonomiese krisis – en in die lente-uitgawe wat op 14 Februarie 1931 gepubliseer is, het skrywer NGUYỄN VĂN BA, die redakteur, gekla oor die ellende van die mense in Cochin China in sy artikel getiteld: “Tết van die laaste jaar en Tết van hierdie jaar”. Kom ons lees weer 'n paragraaf, gevul met pessimisme, in sy artikel om dit met 'n lewenslustige paragraaf te kan vergelyk TĐn Đà NGUYỄN KHẮC HIẾU het geskryf in sy artikel getiteld: "Geniet die lente", bogenoemde.

   "... Terwyl ons die laaste Tet-tyd geniet het, was ons almal seker dat ons vanjaar se Tết-tyd sal kan geniet, maar ons het regtig nie verwag dat dit so sou wees nie. Verlede jaar het ons nie 'n Tết-tyd gehad soos hierdie jaar Tết-tyd nie en om die waarheid te sê, ons het nog nooit 'n soortgelyke Tết-tyd in Cochin China se geskiedenis gehad nie".

             Hoe hartseer is hierdie jaar nie?  
            Hoe hartseer is hierdie Tân Vi Tết-tyd?

     Iin die 30's was daar nie baie koerante geskryf in "qốc ngữ" (gelatiniseerde nasionale taal), al het die literêre publiek die kennis gemaak met die gelatiniseerde woorde. Onder daardie skaars koerante, die Thần Chung daagliks was die mees uitstaande een.

     Aonder die groep nuusmanne wat lente koerante en tydskrifte skryf, die Công Luận (openbare opinie) dagblad het 'n opvallende rigtinggewende beginsel gehad: dié om 'n aparte groep redakteurs vir elke lenteuitgawe te hê – byvoorbeeld die spesiale lenteuitgawe van die jaar 1931 is geskryf deur redakteurs NGUYỄN VĂN BA en PHÚ ĐỨC. Met die volgende lente spesiale uitgawes het die beurt gekom van VÕ KHẮC THIỆU, DIỆP VĂN KỶ, toe TRẦN THIỆN QUÝ.

     Alhoewel dit deur die lesers waardeer word terwyl hulle nog by die Thần Chung daagliks - Die groep Kỷ, Ba se aansien was verminder toe hulle gaan werk het vir die Công Luận daagliks.

    "... Moenie aan verre dae dink nie, sedert die laaste Tân Vi-jaar (1871) tot nou, nadat hulle onder die Franse Protektoraat was, het almal in Cochin China gelukkig gelewe, en elke keer wanneer Tết gekom het, het mense gedrink om gelukkig te groet die lente tot die laaste jaar (1930), toe die atmosfeer en tonele nie so vrolik en bedrywig was soos in die verlede nie, maar van sewentig tot tagtig persent van die Tết-atmosfeer nog gesien kon word.

    Enigiemand wat op hierdie land gebore is, sal dit erken. Alles is egter verander in hierdie Tân Vi Tết tyd, 'n mens kan sê dat ons verlede jaar 'n tienvoudige aktiwiteite gehad het terwyl ons hierdie jaar nie eers net een het nie. Verlede jaar kon 'n winkel wat sy in Catinatstraat verkoop elke dag vier of vyfhonderd piasters sy verkoop, hierdie jaar kon dit slegs dertig of veertig piasters per dag verkoop. Almal kla oor die ontmoeting met 'n verlies... "

     "... Nog 'n rede vir hierdie situasie is die probleme wat sedert die afgelope jaar plaasgevind het. "

     Bons moet weet dat nie al die lente koerante en tydskrifte verval het in 'n "moeg en bedroef” situasie, aangesien sekere van hulle, met hul verreikende sienings, 'n goeie toekoms voorspel het. Kom ons lees weer 'n bladsy van die Trung Lập (onpartydige) lente-uitgawe geskryf deur TRẦN THIỆN QUÝ en gepubliseer op 21 Januarie 1933. Hy het 'n Franse gesegde geleen om te vertel van die veranderinge van voorspoed en agteruitgang, kanse en teëspoed – as 'n ewige filosofie.

 

   "... Die Franse het 'n gesegde wat lui: "Dit is 'n slegte wind wat niemand goed waai nie". Hier kom die goeie nogal stadig, maar almal besef dat dit werklik bestaan.   

   “Indien nie hoekom weet ons Annamese mense nou hoe om seep te vervaardig, sykouse te weef, houtskoene te maak en leerskoene te maak; soveel kunsvlyt wat vroeër vir die Chinese gereserveer was. En indien nie, hoekom weet ons Annamese mense nou hoe om restaurante, koffiewinkels oop te maak en om Chinese sop en Chinese noedels te verkoop. " 

    A paar jaar later, die Druk is baie gegun "vryheid” so het dit veral in die jare 1938-1939 redelik ontwikkel. Maar toe die oorlog uitbreek, is baie koerante geskors met baie nuusmanne wat gearresteer en in die tronk is. Die Druk in 'n dramatiese situasie beland. Destyds kon mense net sekere koerante sien soos bv Điện Tín (Daily Telegraph), Sài Gòn (Saigon), Truyền Tin (Kommunikasie) en Dân Báo (mense se koerant).

     Wmet betrekking tot die Dân Báo (People's Newspaper) - Newsman BÙI THẾ MỸ het 3 opeenvolgende gepubliseer lente kwessies: in 1940-1941-1942. Behalwe hulle het die tydskrifte van ĐẶNG NGỌC ÁNH en MAI VĂN NINH 3 uitgawes in die opeenvolgende jare 1943-1944 en 1945 gepubliseer.

    Ivir die laaggees”toon” was blootgelê in 'n tyd van ekonomiese krisis, toe, toe die oorlogstyd aanbreek, het hierdie selfde toon nog steeds die massas gedien met hul gegriefde sielkunde. Kom ons herlees 'n artikel gepubliseer oor die Tiện Tín in 1945.

  "... Net mense wat hulself onder 'n sloot geskuil het, kon weet hoe diep die grond is; en net diegene wat see toe gegaan het, kon weet hoe groot die see was. In die afgelope 6 jaar was ons land soortgelyk aan 'n skip wat uitstaan ​​op die see, terwyl daar in die binneland nog 'n klein loopgraaf is om te skuil. "

   PMense se onvolmaaktheid bestaan ​​daarin om te dink dat ander mense meer geseën word as hulleself, terwyl hulle eintlik elke dag baie meer seëninge kry as hulle medeskepsele. Hoe klein die seën ook al is, ons behoort gelukkig te wees om dit te hê, want dit is heeltemal deur onsself geskep net soos die skuiling, alhoewel smal, steeds die druk van die wind teëstaan, sowel as die skerp bomfragmente.

   Thoed was die situasie in CochinChina wat HỒ BIỂU CHÁNH een van die historiese getuies is.

    Lna Hanoi – die hele nasie se wieg – het die nuusmanne deur tydskrifte soos Tri Tân (Kennis van die Nuwe), Thanh Nghị (openbare opinie), Trung Bắc Chủ nhật (Sentraal en Noordelike Sondag) het vir ons wins 'n oorvloedige skat van dokumente agtergelaat, wat gebruik word vir die Druk en Literêre kringe. Reguit gesproke die lente-uitgawes van Trung Bắc Chủ nhật, Phong Hóa en Ngày Nee het die gedagtes van die Cochin Chinese lesers verower.

… is opgedateer …